Αυτή τη φορά το αποτέλεσμα ήταν ποιητικό καθώς η μαθήτρια Σοφία Αραμπατζή έγραψε το ακόλουθο ποίημα:
Απ' του Θηραμένη το ποτήρι ερχόταν οιμωγή
κι ένα πικρό φαρμάκι εχύθηκε στη γη.
Και σαν το γεύτηκε αυτή,
εσείστηκε κι εσκιάθη
γι' αυτά που 'χαν συμβεί1,
για κείνον που εχάθη.
Το φαρμάκι 'εφτασε βαθιά,
περνώντας της πόρτας τα σκυλιά
σ' άλλο ποτήρι βρέθηκε
κι ο Άδης το υποδέχτηκε!
Κι ένας αέρας ξέφυγε και γλίστρησε απ' τον Άδη
κείνονε που χαίρεται, ψυχή σαν παραλάβει!
Τα σύννεφα ξεπέρασε
στον Όλυμπο ανέβη, στον Δία εψιθήρισε
το νέο που σαλεύει2!
Τον Άρη κείνος κάλεσε
τον Άδη επροσκάλεσε
και έδωσε την εντολή
άσπρη μέρα να μη δει
κανείς απ' τους Τριάντα
και στην Αθήνα ευχήθηκε, να γίνει όπως πάντα3.
1. Αναφέρεται στην ασέβεια προς τους θεούς που έδειξαν οι άνθρωποι του Κριτία παραβιάζοντας το άσυλο του βωμού.
2. Πρόκειται για το θάνατο του Θηραμένη και την καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου.
3. Να αποκατασταθεί δηλαδή και πάλι το δημοκρατικό πολίτευμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου